தேடல் உள்ள வாழ்வினிலே தினமும் ருசி இருக்கும்

 நம் வாழ்க்கையில் பல தரப்பட்ட மனிதர்களுடன் கைகுலுக்கும் தருணங்களை நமக்கு ஏற்படுத்தி தருவது புத்தக்ங்களும், பயணங்களும் தான். அந்த தருணங்களில் நாம் சந்திக்கும் மனிதர்கள் நம்மை அறியாமல் நமக்குள்ளும் ஏதேனும் விசயங்களை பதிய வைத்து விட்டு சென்று விடுவர்.  அத்தகைய பயணங்கள் எல்லோருக்கும் வாய்பது இல்லை.  நம்மிடத்தில் புத்தகங்கள் படிக்கும் பழக்கம் எத்தனை பேருக்கு இருக்கிறது என்று தெரியவில்லை. 

அதை போன்ற ஒரு பயணத்தை உணர கூடிய அனுபவத்தை தருகிறது மிஷ்கின்னின் இந்த மொழிபெயர்ப்பு கவிதை.  எல்லோருக்கும் உண்டான அரிசி மணிகள் இந்த படம் முழுதும் சிதறிக்கிடக்கின்றது. உங்களுக்கு உண்டான அரிசி மணியை நான் எடுத்துக்கொடுக்க கூடாது. அதை நீங்களே எடுத்து கொள்ளுங்கள்.  

ஐந்து வயதில் அம்மா என்னை “சனியனே” என்றும் கொஞ்சிய பொழுது ஏண்டி கொழந்தய எப்ப பார்த்தாலும் திட்டிண்டே இருக்க் என்று அனைத்த அண்ணத்து மாமியிடமும், பத்து வயதில் ஊரில் உள்ள அத்தனை வம்புகளயும் இழுத்து கொண்டு வந்த போது அடித்த அம்மாவிடம் இருந்து என்னை இழுத்து கொண்டு ஏண்டி எப்ப பார்த்தாலும் பிள்ளய திட்டிக்கிட்டே இருக்க, அவன் சூப்பரா வருவான் பாரு என்று அன்பு கரம் நீட்டிய மைதிலி மாமியடமும்,  வீட்டில் பிடித்த சாப்பாட்டை சமைக்காததால் கோபித்து கொண்டு சாப்பிடமால் பள்ளிக்கு வரும் வழியில் அன்புடன் அழைத்து அன்னமிட்ட வள்ளியம்மை டிச்சரிடமும் ஒடுகிறது எனது மனம் இந்த் படத்தை பார்க்கயில். அந்த சிறுவன் அந்த பெண்ணிற்கு அவன் அத்தனை நாள் தேக்கி வைத்த முத்தத்தை கொடுக்கயில் ஏனோ பல்லாயிரம் மைல்களுக்கு அப்பால் இருக்கின்ற என் அம்மாவின் நெத்தியில் ஒரு முத்தமாவாது கொடுத்து விட துடிக்கிறது என் மனசு..

அம்மா.. I  Miss You....

 அன்புடன் ,
இராமசாமி கண்ணண்.